Pogrążyła nas w smutku wiadomość, że dzisiaj rano odszedł nasz Przyjaciel, wspaniały człowiek, wykładowca naszego Uniwersytetu Trzeciego Wieku, podróżnik - Wiesław Witt. Najbliższym, w szczególności żonie, Czesławie składamy najszczersze wyrazy współczucia. Będzie nam Ciebie bardzo brakowało...
Zarząd Fundacji uprzejmie informuje, że wszystkie zajęcie UTW pozostają zawieszone do wakacji. W związku z pandemią i długoterminowym zawieszeniem zajęć zarządza się, co następuje:
Będąc małym brzdącem, często bawiłam się na pobliskiej łące (rzecz jasna – byłam grzeczną dziewczynką i słuchałam babci, a mogłam bawić się poza domem tylko w miejscach widocznych z okien domu), na łące w maju i czerwcu upstrzonej żółtym kwieciem. Któregoś dnia przyniosłam babci mlecze.
Dzisiaj spojrzenie na lecznictwo zupełnie inaczej. W dawnych czasach zielarki, znachorzy, szeptunki i szamani wspomagali się miejscowymi podaniami. Nic dziwnego - wiara w nadprzyrodzone moce pomagała ludziom tłumaczyć zawiłości natury. Znacie Państwo legendę o Kwiecie Paproci, o Szewczyku Dratewce i Smoku Wawelskim? Nasze kaszubskie podania pełne były opowieści o Stolemach, rybakach i ich niezwykłych przygodach. Wielu z nas sięgało po mitologię grecką, której wartości dydaktyczne i moralne dorównywały barwnym opowieściom biblijnym.
Kto nie zaczytywał się w baśniach? Bracia Grimm spisywali zawiłe i okrutne opowieści ludowe, które znacznie później zostały złagodzone do dzisiejszej formy baśni dla dzieci. A piękne, malownicze opowieści z „Księgi 1001 nocy”? Te niesamowite legendy tłumaczące maluczkim świat pochodzą nawet z IX wieku!
Również naturalni mieszkańcy obu Ameryk wierzyli w leczniczą moc swoich legend. Naturalnie leczniczość nie dotyczyła aspektu stricte medycznego. Ta moc miała nawracać pyszałków na dobrą drogę, miała leczyć ich umysły i budować zdrową społeczność. Jedną z moich ulubionych opowieści jest legenda irokeska o Kukurydzianych Śniących Lalkach.
Cieszymy się, że pomału sytuacja zmienia się pozytywnie. Otwartych jest coraz więcej firm. Kochani, niedługo i my wracamy do biura (planujemy po 15.05). Na razie nikt nie umie powiedzieć, kiedy będziemy mogli wznowić zajęcia, ale obiecujemy, że wznowimy je, jak tylko będzie to możliwe... Może jakieś zajęcia odbywałyby się także w czasie wakacji – dość mamy siedzenia w domu...
Szanowni Państwo, po ośmiu latach nadszedł czas na nową stronę internetową! Czas nadszedł już dawno, ale nie było dotąd czasu, by zmajstrować nową, przejrzystą, łatwą w nawigacji i ciekawą witrynę, zgodną z aktualnymi trendami i estetyką... Ale nadeszła pandemia... i muszę przyznać, że to dzięki niej, a właściwie zmniejszeniu liczby innych zadań, mogła narodzić się nowa strona.
Kolejna propozycja kulturalna. Tym razem Konsulat Kultury I Gdyńskie Centrum Kultury zapraszają na premierowy odcinek minipowieści Janusza Głowackiego „My sweet Raskolnikow” w reżyserii Oleny Leonenko-Głowackiej już 27 kwietnia o godz. 20:00.
Po dniach odosobnienia wreszcie możemy hasać po lasach i łąkach, ale jeszcze przed chwilą nie było tak miło. Mam jednak to szczęście, że posiadam balkon – niewielki, ale przez wiele dni był moim i mojego kota oknem na świat. Często wystawiam twarz ku słońcu, czerpię witaminę D w najczystszej postaci głębokimi haustami powietrza. I jestem wdzięczna matce Ziemi za zieleń, która teraz jest intensywnie wiosenna. Pod moim balkonem babcia kiedyś uprawiała ogródek - małe rabatki z kolorowymi kwiatami.
Przesyłając najserdeczniejsze pozdrowienia, przekazujemy zestaw filmów do obejrzenia w ramach pracy własnej z wykładów o Biblii, o kościołach chrześcijańskich oraz o Prawosławiu:
„Britta i Anna nie mają psa ani królików, ani też innych własnych zwierząt. lecz mają dziadziusia. Jest to najlepszy dziadziuś, jaki jest na całym świecie". Na pewno wiecie Państwo, że cytat ten pochodzi z książki Astrid Lindgren „Dzieci z Bullerbyn”. Kiedy byłam dzieckiem, powieść ta zrobiła na mnie ogromne wrażenie. Pamiętam, jaki miałam żal do mojej Babci, że nie mieszka na wsi.
